Çocuklarınıza örnek gösterebileceğiniz Türkler dizisinde her gün bir biyografi ile karşınızda olacağız. Bu biyografilerde, içeriğimizde nispeten daha az bilinen ancak uluslararası üne sahip kişilere yer vermeyi planlıyoruz. Bu bahiste teklifleriniz varsa sizi bekliyoruz. İçeriğimizin bugünkü dünyaca ünlü konuğu: Süreyya Tahsin Aygün
1895 yılında İstanbul’da doğan bilim adamı, Haydarpaşa Askeri Veteriner Okulu’nda okuyordu ve I. Dünya Savaşı çıktı. Savaşa katılması nedeniyle ara vermek zorunda kaldığı veterinerlik eğitimini 1920 yılında tamamlayarak “Veteriner Üsteğmen” rütbesiyle orduya katıldı.
Milli Mücadele yıllarında Ankara’da Serum ve Aşı Enstitüsü’nde uzman ve yönetici olarak çalıştı ve İstiklal Madalyası ile ödüllendirildi. Savaştan sonra 1924 yılında devlet tarafından Berlin’e gönderildi ve burada bakteriyoloji, viroloji ve bulaşıcı hastalıklar üzerine yüksek lisans ve doktora yaptı.
Genç bilim insanı, Türkiye’ye dönmeden önce Fransa’da Pasteur, Frankfurt’ta Experimentelle Therapi, Berlin’de Robert Koch Enstitüleri ve Viyana’da Mödling Serum Aşı Enstitüsü’nde çalışarak bilgisini genişletir ve 1927’de yurda döner.
Etlik Askeri Bakteriyoloji Serum Aşı Enstitüsünde ayağının tozuyla laboratuvar şefi ve müdürü olarak görev yapmış, bu alandaki yetkinliği ile uzun yıllar Veteriner Sağlık Danışma Kurulu ve Sağlık Şurası başkanlığı yapmıştır.
1934’te doçent, 1937’de profesör, 1944’te seçkin profesör olan ve kitapları halen fakültelerde ders kitabı olarak okutulan Aygün, ilk çalışmalarını Şarbon ve geliştirdiği “Türk Evrensel Şarbon Aşısı” üzerine yoğunlaştırıyor. 20 yıl boyunca hayvanlarımızı şarbondan korur.
Aygün’e uluslararası başarıyı getiren çalışma “Render Veba Aşısı” üzerineydi. Alanında önemli bir isim olan Alman Robert von Ostergag, Aygün hakkında şunları söylüyor:
‘S. Aygün, bilim tarihinde çok seçkin iki büyük buluşa imza attı. Birincisi, sığır vebasına karşı savaşta kullanılan uzun süreli koruyucu bir aşı hazırlamış olması, ikincisi ise Altrax’a (şarbona) karşı tüm hayvan türlerine/türlerine uygulanabilecek güvenli ve etkili bir yöntem bulmuş olmasıdır.
Bu arada asker olan ve 1946’da tuğgeneralliğe terfi eden Aygün, 1950’de kendi isteğiyle emekli oldu ve 1985’teki ölümüne kadar kendini bilime adayarak çalışmalarına devam etti. günümüzdeki kök hücre çalışmalarının başlangıcı.
Ne güzel bir yurdumuz var ve böyle bir âlimimiz var! yarın görüşürüz çocuklar!
